granice...

Granice

Na południowym-wschodzie tradycyjną granicą jest rzeka Biała - dawna granica między dawnymi diecezjami wrocławską i krakowską, choć tereny po drugiej stronie rzeki Biała od 1179 roku do XV wieku (ziemie Księstwa Oświęcimskiego i Księstwa Zatorskiego) należały do Piastów śląskich. Na południowym wschodzie granica biegnie skrajnymi szczytami Beskidu Śląskiego jak: Klimczok, Barania Góra, Ochodzita. Na wysokości miast Czechowice-Dziedzice, Pszczyna i Bieruń rzeką graniczną jest Wisła (do ujścia Przemszy), następnie Przemsza.
W Górnośląskim Okręgu Przemysłowym granicą jest Brynica, choć tereny po drugiej stronie rzeki Brynica w latach 1179-1443 (ziemie Księstwa Siewierskiego) należały do Piastów śląskich.

Na zachodzie granicą jest Nysa Kłodzka i Stobrawa.
Górny Śląsk leży w obrębie dwóch polskich województw: śląskiego i opolskiego oraz w obrębie czeskiego kraju śląsko-morawskiego i kraju ołomunieckiego (tylko powiat Jeseník).

Przez niektórych historyków miasto Czadca (i okolice) na Słowacji jest również zaliczane do terenów Górnego Śląska, jednak przynależność ziemi czadeckiej do niego (lub z racji bliskości do Śląska Cieszyńskiego) wydaje się być przesadzona, gdyż okręg Czadcy należał do Księstwa Cieszyńskiego zaledwie do XV wieku. Decydują o tym nie tyle względy historyczne, co etniczne, gdyż górale czadeccy, jako grupa etniczna bywają zaliczani w poczet etnicznych Ślązaków.

Obecny podział Śląska ukształtował się w wyniku 3 austriacko-pruskich wojen śląskich w XVIII w. (granica południowa) oraz wojen XX w., II wojny światowej i polsko-czeskiego konfliktu o Śląsk Cieszyński (granica południowo-wschodnia).